عیبپوشیاز صفات زشت و ناهنجاری که راحتی وآسایش انسان را سلب می‌کند و او را در نظر دیگران بی اعتبار جلوه می‌دهد، عیبجویی است. این خوی شرم آور به کلنگی می‌ماند که کسی آنرا به دست گرفته و برای ویران کردن بنای برادری، محبت، یگانگی، صفا وصمیمیت مدام کوشش می‌کند. فهرست مندرجات۲ - فضیلت ۳ - ستار العیوب بودن خداوند ۴ - شرائط ۵ - وجه تمایز نفاق وایمان ۶ - موارد عیب پوشی ۷ - از صفات رهبر ۸ - آنچه عیب را می‌پوشاند ۹ - علل وانگیزه ۹.۱ - رضای خداوند ۹.۲ - عدم شیوع گناه ۹.۳ - پوشاندن عیب خود ۱۰ - آثار دنیوی و اخروی عیب‌پوشی ۱۰.۱ - آمرزش الهی ۱۰.۲ - وارد شدن بر بهشت ۱۰.۳ - پوشانده شدن عیوب او در قیامت ۱۰.۴ - پوشانده شدن عیوب او در دنیا وآخرت ۱۰.۵ - همانند نجات دادن دختر زنده به گور شده ۱۰.۶ - همانند زنده کردن مرده ۱۰.۷ - بازگشت از گناه ۱۱ - آثار عدم عیب پوشی ۱۲ - فهرست منابع ۱۳ - پانویس ۱۴ - منبع ۱ - صفت مقابل عیبجوییدر مقابل این صفت خبیثه، عیب پوشی کردن قرار دارد که از بزرگترین شاخصه‌های خیرخواهی است و از آن تعبیر به ستر عیوب می‌شود. ستر به معنای پوشاندن چیزی [۱]
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، ج۲، ص۱۸۳، ترجمه وتحقیق مفردات الفاظ قرآن، خسروی حسینی سید غلامرضا، تهران، انتشارات مرتضوی، ۱۳۷۵ ش، دوم.
است و عیب، نقصان در ذات چیزی یا در صفتی [۲]
مصطفوی، حسن، ج۸، ص۲۷۱، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ ش.
است و در اصطلاح، عیب پوشی، پرده بر بدی‌های مردم افکندن [۳]
نراقی، مولامهدی، علم اخلاق اسلامی (ترجمه کتاب جامع السعادات)، ص۴۲۹،ترجمه سید جلال الدین مجتبوی، انتشارات حکمت، ۱۳۶۶هش، اول.
است.۲ - فضیلتدر فضیلت وشرافت عیب پوشی و پرهیز از عیبجویی ، روایات بسیاری ذکر شده است که به بیان پاره‌ای از آن‌ها می‌پردازیم: - امام رضا (ع) درپاسخ مردی که از برادرش شکوه می‌کرد فرمود: «... پرده‌پوشی کن و بر عیوبش روکش افکن..» [۴]
مجلسی، محمد باقر، آداب معاشرت- ترجمه جلد شانزدهم بحار الانوار، محمد باقر کمره‌ای، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۴ ش، اول، ۲جلد ج۱، ص۵۸.
- امیر المؤمنین (ع) فرمود: خوشا بحال آن کس که از عیب دیگران چشم بپوشد و به عیب‌های خود نگاه کند. [۵]
علامه مجلسی، ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار، ج۱، ص۴۹۹، عزیز الله عطاردی، تهران، انتشارات عطارد، ۱۳۷۸ ش.
-امام علی (ع) می‌فرمایند: ای بنده خدا ! در گفتن عیب کسی شتاب مکن. شاید خدایش بخشیده باشد و بر گناهان کوچک خود ایمن مباش؛ شاید برای آن‌ها کیفر داده شوی! پس هر کدام از شما که به عیب کسی آگاه است به خاطر آنچه که از عیب خود می‌داند باید از عیب جویی دیگران خود داری کند. [۶]
سید رضی، نهج البلاغة، ج۱، ص۲۵۹، محمد دشتی، قم، مشهور، ۱۳۷۹ ش، اول، خطبه ۱۴۰.
- حضرت عیسی (ع) به اصحابش فرمود: بگوئید ببینم اگر کسی ببیند گوشه‌ای از جامه برادرش (در خواب) کنار رفته و عورتش نمایان شده، بقیه را هم عقب می‌زند یا آن را می‌پوشاند؟ گفتند: البته آن را می‌پوشاند. فرمود: ابدا، شما جامه را یکباره عقب می‌زنید. آن‌ها فهمیدند که سؤال جنبه مثال دارد. گفتند: یا روح اللَّه، مقصد چیست؟ فرمود: این مثال مردی است که از برادرش عیبی بیند و نپوشاند. [۷]
تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی،ص۸۱۱، احمد جنتی، تهران، مؤسسه امیر کبیر، اول، ۱۳۸۲ ش .
۳ - ستار العیوب بودن خداونددر فضیلت وشرافت عیب پوشی همین بس که یکی از اوصاف خدای سبحان است. پس باید نگریست که چگونه خداوند بر امر گناهکاران در دنیا و آخرت پرده می‌افکند. امام رضا (ع) می‌فرمایند: «بر مؤمن سزاوار است که از پروردگار و پیامبر و امام خود سه خصلت را بیاموزد: خصلتی که از پروردگار باید بیاموزد، عیب پوشی و کتمان است...» [۸]
سید نعمت الله جزائری، قصص الأنبیاء (قصص قرآن)، ج۱، ص۸۱۷، فاطمه مشایخ، تهران، انتشارات فرحان، اول.
پس به فرموده امام صادق (ع) گوش فرا داده و هیچ‌کس را رسوا مکن؛ چرا که «ستّار العیوب» قبایح تو را از غیر پوشانیده و کسی را به او مطّلع نکرده، تو نیز به حکم «متخلّق به اخلاق الهی شدن» عیب کسی را فاش مکن و عیب‌پوش باش. (منسوب به امام جعفر صادق علیه‌السلام) [۹]
مصباح الشریعة، عبد الرزاق گیلانی، ج۱، ص۷۰، تهران، پیام حق، اول، ۱۳۷۷ ش، ص۷۰.
۴ - شرائطپردهپوشی در کارهای حرام با نهی از منکر منافات ندارد ولی اگر نهی از منکر متوقف بر آن باشد که آن امر فاش شود بقول مشهور فاش کردن آن جائز است و بلکه واجب است؛ زیرا همه جا عیب‌پوشی ارزش نیست، گاهی باید افشاگری کرد [۱۰]
قرائتی محسن، تفسیر نور، ج۵، ص۶۹، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۳ ش، یازدهم،.
و عیب پوشی در موردی است که عیوب پنهانی سرچشمه مشکلات اجتماعی نگردد که در آن‌جا وظیفه افشاگری به میان می‌آید.۵ - وجه تمایز نفاق وایماناز جمله وجه تمایز نفاق و ایمان ، عیب پوشی است. در روایات عیب پوشی را از صفات مؤمن دانسته [۱۱]
علامه مجلسی، ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار، ج۱، ص۲۹۳، عزیز الله عطاردی، تهران، انتشارات عطارد، ۱۳۷۸ ش.
و پرده‌دری و عیبجویی را صفت اهل نفاق [۱۲]
ایمان و کفر، ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار، ج۲، ص۴۲۳.
برشمرده‌اند.۶ - موارد عیب پوشی۱-عیب پوشی مؤمن امام باقر (ع) فرمود: مؤمن به مؤمن حق واجب دارد که تا هفتاد گناه کبیره بر او پرده پوشی کند. [۱۳]
ثقة الإسلام کلینی، اصول کافی، ج۴، ص۶۱۱،محمد باقر کمره‌ای، قم، انتشارات اسوه، سوم، ۱۳۷۵ ش.
۲-عیب پوشی همسایه امام سجاد (ع) می‌فرمایند: امّا حق همسایه تو آنست که در پشت سرش آبرویش را نبری... و اگر از او چیز ناشایسته‌ای سراغ داری آن را پرده‌پوشی کنی.... [۱۴]
طبرسی، رضی الدین حسن بن فضل، ج۲، ص۳۳۸، مکارم الأخلاق، سید ابراهیم میر باقری، تهران، فراهانی، دوم، ۱۳۶۵ ش.
۳-عیب پوشی خردسالان امام زین العابدین (ع) فرمودند: حق خردسال این است که بر او رحمت آری... از خطایش بگذری و پرده‌پوشی کنی... که این خود سبب بازگشت (و اصلاح حال) اوست. [۱۵]
تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی، ج۱، ص۴۱۵، احمد جنتی، تهران، مؤسسه امیر کبیر، اول، ۱۳۸۲ ش.
۴-عیب پوشی از کسی که مقام فرد را حفظ کرده است. از جمله وصیت امیر المؤمنین (ع) به محمد حنیفه این است: ... پاداش کسی که مقام تو را حفظ کرده این نیست که حق او را ضایع گردانی و یا در برابر پرده‌پوشی‌های او با او بد رفتاری کنی. [۱۶]
شیخ صدوق، کتاب المواعظ، ص۶۵،عزیز الله عطاردی، تهران، مرتضوی، اول .
۵-عیب پوشی سائل امام سجاد (ع) می‌فرمایند: حق سائلی که صدق نیازمندیش را بفهمی اینست که به او چیزی بدهی و اگر در صدق او شک داری و سابقه تهمت دارد به او توجه مکن که مبادا کید شیطان باشد و تو را از خط خود باز دارد و تو را از قرب پروردگارت منحرف کند ولی بر او پرده‌پوشی کن.... [۱۷]
آداب معاشرت، ج۱ ص۷،ترجمه جلد شانزدهم بحار الانوار.
۷ - از صفات رهبرامام علی (ع) به مالک اشتر در رابطه صفات رهبر می‌فرمایند : ... هر کس از رعایا نسبت به مردم عیب‌جوتر است او را از خود دور کن و دشمن بدار. زیرا طبعا در مردم عیب‌هائی است که بایستی والی بیش‌تر از دیگران آن‌ها را بپوشد. در مقام مباش که عیب آن‌ها را بدانی؛ زیرا هر چه را دانی باید آن را اصلاح کنی ولی آنچه از تو پنهان است خداوند می‌فرماید تا می‌توانی بدی‌ها را بپوش تا خدا عیب پوشی را بر تو آسان کند. [۱۸]
شیخ صدوق، کتاب المواعظ، ج۲ ص۷۵،عزیز الله عطاردی، تهران، مرتضوی، اول .
پس از صفات یک رهبر آگاه، عیب‌پوشی و بازگذاشتن راه عذر و توبه مردم است [۱۹]
قرائتی محسن، تفسیر نور،ج۵، ص ۹۲، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۳ ش، یازدهم.
۸ - آنچه عیب را می‌پوشاند۱- شکیبایی ، پوشاننده عیب‌هاست. [۲۰]
سید رضی، نهج البلاغة، محمد دشتی،ص ۶۲۵، حکمت ۶قم، مشهور، ۱۳۷۹ ش، اول.
۲- پرسش کردن، وسیله پوشاندن عیب‌هاست. [۲۱]
سید رضی، نهج البلاغة، محمد دشتی،، ص ۶۲۵، حکمت ۶ قم، مشهور، ۱۳۷۹ ش، اول.
۳-آن کس که لباس حیاء بپوشد، کسی عیب او را نبیند. [۲۲]
سید رضی، نهج البلاغة، محمد دشتی، ص۶۷۷، حکمت ۲۲۳. قم، مشهور، ۱۳۷۹ ش، اول.
۴- عیب تو تا آنگاه که روزگار با تو هماهنگ باشد، پنهان است [۲۳]
سید رضی، نهج البلاغة، محمد دشتی، قم، مشهور، ۱۳۷۹ ش، اول،ص۶۳۵حکمت ۵۱).
۵-هر که جامه علم و دانش بر تن کند، عیوبش از چشم مردم نهان شود. [۲۴]
تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی، ج۱، ص۳۱۱، احمد جنتی، تهران، مؤسسه امیر کبیر، اول، ۱۳۸۲ ش.
۶-پرده بدی‌ها، خاموشی است [۲۵]
خوانساری، جمال الدین، شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحکم، دانشگاه تهران، ۱۳۶۶ ش، ۷ جلد. ج۴، ص ۳۹۰).
۷- پرده عیب‌ها، عقل است. [۲۶]
خوانساری، جمال الدین، شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحکم، دانشگاه تهران، ۱۳۶۶ ش، ۷ جلد. ج۴، ص۳۸۹.
۸- مسالمت با مردم، عیب‌ها را می‌پوشاند. [۲۷]
علامه مجلسی، ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار، ج۶۶، ص۳۳۲، عزیز الله عطاردی، تهران، انتشارات عطارد، ۱۳۷۸ ش.
۹ - علل وانگیزه۹.۱ - رضای خداوندحضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: خداوند باحیا و پرده‌پوش است و حیا و پرده‌پوشی را دوست دارد. [۲۸]
پاینده، ابو القاسم، ج۱، ص۲۹۴، نهج الفصاحة مجموعه کلمات قصار حضرت رسول ص، تهران، دنیای دانش، چهارم، ۱۳۸۲ ش.
۹.۲ - عدم شیوع گناهجنبه عمومی و همگانی پیدا نکردن گناه [۲۹]
مکارم شیرازی، ناصر، ج۱۴، ص۴۰۶، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ ش، اول.
حضرت علی (ع) فرمود: اگر مؤمنی را بیابم (و ببینم) بر کار بد و گناهی مشغول است همانا او را به لباس خود و یا به لباس او می‌پوشانم. [۳۰]
ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار.
زیرا این خود گناه بزرگی است [۳۱]
آشتیانی، میرزا احمد، ج۲، ص۳۸، طرائف الحکم یا اندرزهای ممتاز، تهران، کتابخانه صدوق، سو م، ۱۳۶۲ ش.
و در قرآن کریم از آن نهی شده و وعده عذاب به کسانی که مرتکب این معصیت کبیره شوند داده شده است:«کسانی که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم باایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است» إنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ ۹.۳ - پوشاندن عیب خودپوشاندن عیب خود: [۳۳]
تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی، ج۱، ص۱۴۳، احمد جنتی، تهران، مؤسسه امیر کبیر، اول، ۱۳۸۲ ش.
به حکم عقل چون آدمی نمی‌پسندد که عیب او بر همه آشکار شود لذا باید عیب پوش مردم باشد تا خداوند متعال نیز عیب پوش او باشد. در روایتی مردی به پیامبر خدا (ص) عرض کرد: دوست دارم خداوند عیب‌های مرا بپوشاند. حضرت فرمودند: عیب‌های برادرانت را بپوشان. [۳۴]
محمدی ری شهری، محمد، ج۹، ص۴۲۲۱، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، اول، ۱۳۷۷ش.
پس انسان به خاطر آنچه از خود سراغ دارد باید عیب برادرش را بپوشاند. و انجام وظیفه خود در برابر مؤمن [۳۵]
ثقة الإسلام کلینی، اصول کافی، ج۴، ص: ۶۱۱، محمد باقر کمره‌ای، قم، انتشارات اسوه، سوم، ۱۳۷۵ ش.
و... می‌باشد.۱۰ - آثار دنیوی و اخروی عیب‌پوشی۱۰.۱ - آمرزش الهیحضرت رضا (ع) می‌فرمایند: «... و آن کس که گناه را پنهان می‌دارد مشمول آمرزش الهی است» [۳۶]
شیخ کلینی، اصول کافی، حاج سید جواد مصطفوی، تهران، کتاب فروشی علمیه اسلامیه، اول ج۴، ص۱۶۰)
۱۰.۲ - وارد شدن بر بهشترسول خدا (ص) فرمودند: هیچ فردی، عیبی از برادر مسلمانش نبیند که آن را بپوشاند، مگر این‌که به بهشت درآید. [۳۷]
نراقی، مولامهدی، علم اخلاق اسلامی (ترجمه کتاب جامع السعادات)،ج۲، ص۳۶۳، ترجمه سید جلال الدین مجتبوی، انتشارات حکمت، ۱۳۶۶هش، اول.
۱۰.۳ - پوشانده شدن عیوب او در قیامتاز پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که فرمود: «هیچ بنده‌ای عیب بنده‌ای را پوشیده نمی‌دارد مگر آن‌که خداوند به روز قیامت عیب او را پوشیده می‌دارد.» [۳۸]
خرمشاهی، بهاء الدین انصاری، ج۱، ص۵۹۱، مسعود، پیام پیامبر، تهران، منفرد، اول، ۱۳۷۶ ش.
۱۰.۴ - پوشانده شدن عیوب او در دنیا وآخرتپیامبراسلام (ص) می‌فرمایند: هر که عیب برادرش را بپوشد خدا در دنیا و آخرت عیوبش را به پوشاند. [۳۹]
آیت الله مشگینی، نصایح، ج۱، ص۲۲، احمد جنتی، قم، الهادی، بیست و چهارم، ۱۳۸۲ ش.
۱۰.۵ - همانند نجات دادن دختر زنده به گور شدهرسول خدا (ص) فرمودند: هر کس زشتکاری مؤمنی را بپوشاند، چنان است که دختر زنده به گور شده‌ای را نجات دهد. [۴۰]
محمدی ری شهری، محمد، ج۹، ص۴۲۲۱، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، اول، ۱۳۷۷ش.
۱۰.۶ - همانند زنده کردن مردهپیامبراسلام (ص) می‌فرمایند: اگر کسی عیب مسلمانی را بپوشاند، چنان است که گویی مرده‌ای را زنده کرده است. [۴۱]
پیام پیامبر، ص ۶۹۷
۱۰.۷ - بازگشت از گناه-اصلاح و بازگشت از گناه [۴۲]
تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی، ج۱، ص۴۱۵، احمد جنتی، تهران، مؤسسه امیر کبیر، اول، ۱۳۸۲ ش.
۱۱ - آثار عدم عیب پوشی۱-مشمول غفران الهی نشدن رسول خدا (ص) فرمود: «همه امّت من بخشش می‌یابند، جز پرده‌دران... [۴۳]
پیام پیامبر، ص۵۹۱
۲-فاش شدن عیوب او توسط خداوند امام علی (ع) می‌فرمایند: هر که دنبال عیب‌های مردم بگردد، خداوند عیب‌های او را بر ملا سازد. [۴۴]
خوانساری، جمال الدین، شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحکم، دانشگاه تهران، ۱۳۶۶ ش، ۷ جلد. ج۵، ص۳۷۱.
۳-ذلیل شدن حضرت رضا (ع) می‌فرمود: " آن کس که گناه را نشر دهد مخذول و مطرود است. [۴۵]
شیخ کلینی، اصول کافی، حاج سید جواد مصطفوی، تهران، کتاب فروشی علمیه اسلامیه، اولج۴، ص۱۶۰)
۴-در حکم آغاز کننده آن زشتی بودن از امام صادق (ع) روایت شده است: رسول خدا (ص) فرمود: «اگر کسی زشتی را آشکار سازد، همچون آغازگر آن است» [۴۶]
پیام پیامبر، ص ۵۹۳.
۵-محروم شدن از دوستی دل‌ها امام علی (ع) می‌فرمایند: هر که در عیب‌های نهانی مردم تفحّص کند، خدا او را از دوستی دل‌ها محروم گرداند. [۴۷]
خوانساری، جمال الدین، شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحکم، دانشگاه تهران، ۱۳۶۶ ش، ۷ جلد. ج۵، ص۳۷۱.
۱۲ - فهرست منابع(۱) قرآن کریم. (۲) راغب اصفهانی، حسین بن محمد، ترجمه وتحقیق مفردات الفاظ قرآن، خسروی حسینی سید غلامرضا، تهران، انتشارات مرتضوی، ۱۳۷۵ ش، دوم. (۳) مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ ش. (۴) نراقی، ملا احمد، معراج السعاده، قم، زهیر، ۱۳۸۶هش، اول. (۵) مجلسی، محمد باقر، آداب معاشرت- ترجمه جلد شانزدهم بحار الانوار، محمد باقر کمره‌ای، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۴ ش، اول، ۲جلد. (۶) علامه مجلسی، ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار، عزیز الله عطاردی، تهران، انتشارات عطارد، ۱۳۷۸ ش. (۷) سید رضی، نهج البلاغة، محمد دشتی، قم، مشهور، ۱۳۷۹ ش، اول، خطبه ۱۴۰. (۸) تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی، احمد جنتی، تهران، مؤسسه امیر کبیر، اول، ۱۳۸۲ ش. (۹) سید نعمت الله جزائری، قصص الأنبیاء (قصص قرآن)، فاطمه مشایخ، تهران، انتشارات فرحان، اول. (۱۰) مصباح الشریعة، عبد الرزاق گیلانی، تهران، پیام حق، اول، ۱۳۷۷ ش، ص۷۰. (۱۱) قرائتی محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۳ ش، یازدهم. (۱۲) ایمان و کفر، ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار. (۱۳) ثقة الإسلام کلینی، اصول کافی، محمد باقر کمره‌ای، قم، انتشارات اسوه، سوم، ۱۳۷۵ ش. (۱۴) طبرسی، رضی الدین حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، سید ابراهیم میر باقری، تهران، فراهانی، دوم، ۱۳۶۵ ش. (۱۵) شیخ صدوق، کتاب المواعظ، عزیز الله عطاردی، تهران، مرتضوی، اول. (۱۶) آداب معاشرت، ترجمه جلد شانزدهم بحار الانوار. (۱۷) شیخ صدوق، خصال، محمد باقر کمره‌ای، تهران، انتشارات کتابچی، اول، ۱۳۷۷ ش. (۱۸) خوانساری، جمال الدین، شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحکم، دانشگاه تهران، ۱۳۶۶ ش، ۷ جلد. (۱۹) پاینده، ابو القاسم، نهج الفصاحة مجموعه کلمات قصار حضرت رسول ص، تهران، دنیای دانش، چهارم، ۱۳۸۲ ش. (۲۰) مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ ش، اول. (۲۱) آشتیانی، میرزا احمد، طرائف الحکم یا اندرزهای ممتاز، تهران، کتابخانه صدوق، سو م، ۱۳۶۲ ش. (۲۲) محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، اول، ۱۳۷۷ش. (۲۳) شیخ کلینی، اصول کافی، حاج سید جواد مصطفوی، تهران، کتاب فروشی علمیه اسلامیه، اول. (۲۴) نراقی، مولامهدی، علم اخلاق اسلامی (ترجمه کتاب جامع السعادات)، ترجمه سید جلال الدین مجتبوی، انتشارات حکمت، ۱۳۶۶هش، اول. (۲۵) خرمشاهی، بهاء الدین انصاری، مسعود، پیام پیامبر، تهران، منفرد، اول، ۱۳۷۶ ش. (۲۶) آیت الله مشگینی، نصایح، احمد جنتی، قم، الهادی، بیست و چهارم، ۱۳۸۲ ش. (۲۷) پیام پیامبر. ۱۳ - پانویس
۱۴ - منبعسایت پژوهشکده باقرالعلوم |